Overkomt het u ook weleens? Dat u spontaan een lachbui op voelt komen? Zo’n klaterende lachbui waar geen einde aan lijkt te komen? Mij overkwam het gisteravond. Op tv verscheen een reclamespotje van SIRE, waarin stoeiende, ravottende jongetjes dartel over elkaar heen duikelden. Stoere jochies zag ik, die fikkies stookten en in bomen klauterden. Althans, zó zouden jongens zich moeten gedragen, vindt SIRE. Maar dat doen ze te weinig. Ze worden teveel door hun ouders ‘gepamperd’.

De Stichting Ideële Reclame is daarom een campagne gestart: ‘Laat jij jouw jongen wel genoeg jongen zijn?’ In de media heeft het spotje een ware revolutie ontketend. Ouders, pedagogen, columnisten, n’ importe qui, iedereen heeft er een mening over. Ook babbelshows op de buis besteden ruim aandacht aan dit onderwerp. Bij RTL Summer Night, onder leiding van onze onvolprezen Beau, keuvelen would be opvoedkundige Phaedra Werkhoven en andere gasten er lustig op los. Zonder dat het iets concreets oplevert.

Ik hik nog wat na van het lachen. Waar maken ze zich druk om bij SIRE? Heeft dat clubje vroeger zitten slapen tijdens de biologielessen? Of zijn ze simpelweg vergeten dat jongetjes behalve een X- en een Y-chromosoom – die hun geslacht bepalen –  ook een aantal genen hebben? En dat juist die genen bepalen welke eigenschappen je hebt, of hoe je bent. Daarom zijn er jochies die graag in bomen klimmen, maar ook jochies die graag een boekje lezen of taarten bakken.

En SIRE, wat te denken van de andere sekse? Dat alle meisjes dol zijn op Barbies of ballet is een farce. We doen daarmee onze bootcampers tekort, meiden die het liefst lekker door de modder ploegen. Dus beste SIRE, stop alsjeblieft met stigmatiseren. Laat kinderen in hun waarde. En geef hen de kans zich naar eigen aard en inzicht te ontwikkelen. Zo speelde Actrice Romana Vrede, genomineerd voor de Theo d’Or, als meisje het liefst met vriendjes. Ze vertelt: “En dan gingen we naar het toilet en dan ging ik ook staand plassen. Ik was gewoon lekker een jongetje: constant in de sloot vallen.” Romana typeert zichzelf als androgyn. Ze vindt dat ze zowel vrouwelijke als mannelijke eigenschappen bezit en wenst zich niet te conformeren aan de tweedeling man-vrouw.

Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af naar mijn jeugd. Ik was ook zo’n meisje dat stoere spelletjes speelde. Mijn grootste wapenfeit ooit was een welgemikte linkse directe. Een dreun die neerkwam op het gezicht van een jongetje dat mijn zusje pestte. Met een blauw oog en kermend van pijn droop hij af. Ach, een linkse directe deel ik tegenwoordig niet meer uit. Maar mijn liefde voor links is gebleven, zowel qua schrijven als politieke voorkeur. ’t Is maar dat u het weet.

Van die jongensachtige bravoure is weinig meer te merken. In de loop der jaren zijn mijn vrouwelijke kanten meer boven komen drijven. Ik voel me een verbinder, ben meer van het harmoniemodel dan iemand die de confrontatie zoekt. Maar toch, diep in mijn hart kan ik soms zo terugverlangen naar dat jongetje in mij. Dat lefgozertje, voor niets of niemand bang, dat overal op af stapte en onbevangen de wereld ontdekte…..